موج‌سواری
موج‌سواری، یا سرفینگ، از ورزش‌های روی آب است. در سال ۱۹۵۰ به عنوان ورزش معرفی شد و در این سال اولین تخته (بورد) سبک وزن اختراع شد. بعضی از ورزشکاران بدون تخته روی امواج شنا می‌کنند که مشکل‌تر از بقیه است. ورزشکاران استرالیایی گاهی از اسکی روی آب و یا قایق روی آب استفاده می‌کنند.
تخته موج‌سواری
تخته موج‌سواری صفحه‌ای دراز است که در ورزش موج‌سواری از آن استفاده می‌شود. تخته‌های موج سواری معمولا سبک اما در عین حال آنقدر مستحکم‌اند که می توانند وزن فردی که بر روی آن سوار است را در مواجه با یک موج سهمگین تحمل کنند. تخته موج‌سواری در هاوائی ابداع شده است و در زبان هاوائی پاپا هه‌ئه نالو (به هاوائی: papa he‘e nalu) خوانده می‌شود. در گذشته تخته‌های موج سواری بیشتر از چوب درختان محلی مثل کوآ ساخته می‌شدند و طولی بیش از ۱۵ فوت (۵ متر) و وزنی بسیار زیاد می داشتند. اما در طول سال‌ها پیشرفت‌ها و تغییرات قابل ملاحظه‌ای در شکل و جنس و وزن تخته‌های موج‌سواری ایجاد شده است. از آن جمله اضافه کردن یک یا چند باله در بخش تحتانی تخته برای افزایش ثبات در جهت‌گیری است.
موج‌سواری رودخانه
موج سواری رودخانه گونه ای از ورزش موج سواری بر روی امواج رودخانه است که به شکل ایستا وجود داشته اند و یا به دلیل جزر و مد به وجود آمده اند. به احتمال زیاد این گونه از موج سواری در سال ۱۹۵۵ و در طول ۲.۴ کیلومتری رودخانه سورن، طولانی ترین رود در انگلستان انجام شده است. اما نخستین موج سواری بر روی امواج ایستا نخستین بار در سال ۱۹۷۰ و در مونیخ آلمان انجام گشت، هم اکنون این شهر دارای بزرکترین مرکز موج سواری درون شهری است. امواج ایستا، امواجی هستند که معمولاً به طور ثابتی وجود دارند و در اثر برخورد آب رودخانه به سطح سنگ ها و جهش هیدرولیکی آب پدید می ایند.
موریکس
موریکس (به انگلیسی: Mavericks) نام یک محل موج‌سواری در کالیفرنیای شمالی در ایالات متحده آمریکا است. موریکس در ۲ مایلی پیلارپوینت قرار دارد. موریکس در زمستان‌ها مقصد بزرگترین موج‌سواران دنیا است و عده کمی حاضر به موج‌سواری در سواحل خطرناک و گاهی مرگ‌بار موریکس هستند.
نام‌گذاری سیستم‌عامل اواس ده
شرکت اپل در ۱۰ ژوئن ۲۰۱۳، در کنفرانس جهانی توسعه‌دهندگان اپل اعلام کرد که نسخه جدید سیستم عامل اواس ده یعنی، نسخه ۱۰٫۹ را موریکس نام‌گذاری کرده‌است که از همین مکان الهام گرفته‌است.
اسکی روی آب
اسکی روی آب نوعی ورزش آبی است.ورزشکار در حالی که اسکی مخصوص به پا دارد به وسیله وسایل آبی موتوری با سرعتی در حدود سی کیلومتر در ساعت روی اب کشیده می‌شود. میدان اجرای مسابقه دارای دویست متر طول و بیست متر عرض است که به وسیله گوی‌های شناور به قطر بست و پنج سانتی متر مشخص گردیده‌است.
اسکی روی آب ورزشی است که در آن هر فرد پشت یک قایق موتوری يا كابل متصل شده اسكي بر روي بدنه اي از آب بر روي سطح كشيده مي شود ، اين ورزش نيازمند قدرت بدني بالاتنه و پائين تنه ويژه است ، همچنين تعادل و توازن و استقامت عضلاني عالي .
تاريخچه
اسكي روي آب در سال 1922 زماني كه رالف ساموئلسون يك جفت تخته را به عنوان اسكي و يك طناب لباس را به عنوان طناب مخصوص يد ك كشي در شهر لاك ، مينه سوتا مورد استفاده قرار داد . تا ماه جولاي ، ساموئلسون موقعيت هاي متفاوتي را بر روي اسكي ها مورد امتحان قرار داد . ساموئلسون دريافت كه تكيه كردن و متمايل كردن بدن رو به سمت عقب و پشت با بالا بودن دهانه يا جلوي چوب اسكي ها رو به بالا و خارج از آب ، يك متد و روش مطلوب مي باشد .
تكنيك
نوعاً" اسكي روي آب با يك آب عميق آغاز مي گردد ، در حالي كه اسكي باز به سمت پائين خم شده . اسكي باز مي تواند همچنين براي شروع از يك سطح خشك در روي ساحل يا يك تخته آغاز نمايد ، اين نوع از شروع تنها براي ورزشكاران حرفه اي توصيه مي گردد .
انواع
اسكي روي آب پرشي
اسكي روي آب با پاي برهنه
اسكي روي آب با پاي برهنه و قايق موتوري
اسكي روي آب نمايشي
اسكي اسلالوم
مسابقات اسكي اسلالوم
مشخصات وسایل
طول طناب اتصال ۲۰ متر طول وسیله اسکی ۱۱۲ سانتی متر عرض وسیله اسکی ۲۱ سانتی متر وزن وسیله اسکی ۲ تا ۳ کیلوگرم
بادسواری
بادسواری یا بادموج‌سواری
(به انگلیسی: windsurfing یا sailboarding) ورزشی است مرکب از موج‌سواری و بادبانی‌رانی که با استفاده از تخته‌بادبان انجام می‌شود. در این ورزش از تخته مخصوصی که دارای طولی به اندازه ۲ تا ۴ متر است استفاده می‌شود و ورزشکار به واسطه نیروی باد بر بادبانی که بر روی این تخته سوار شده به حرکت درمی آید. بادسواری برخلاف موج‌سواری نیاری به موج‌های بلند ندارد.
تجهیزات نصب شده بر روی بورد و دکل به راحتی قابل چرخش می‌باشند و به ورزشکار این امکان را می‌دهند تا در هنگام حرکت دارای آزادی عمل بالایی باشد. محدوده بادبان از حدود ۳ مترمربع تا ۱۲ مترمربع با توجه به شرایط گوناگون و نیز مهارت ورزشکاران متفاوت است.
آیسباخ
آیسباخ (به آلمانی: Eisbach) و به معنای جویبار یخ، یک رودخانه کوچک ساخته ی دست انسان در مونیخ آلمان است. این رود از میان پارک جنگلی ایلشا گاتن (به آلمانی: Englischer Garten) و به معنای باغ انگلیسی جریان می‌یابد. در طول این رود امواج مصنوعی نیز ایجاد می‌شوند. شنا کردن در این رود مجاز نمی‌باشد، اما در رعایت این قانون به ویژه در روزهای گرم تابستان اجباری وجود ندارد و شناگران بسیاری را در این وقت از سال می‌توان در این رودخانه مشاهده نمود. در سال ۲۰۰۳ یک شناگر و در سال ۲۰۰۷ یک فرد عادی در قسمت‌های کم عمق تر این رود غرق گشتند. به دلیل وجود امواج مصنوعی در طول این رود که گاه تا بیش از یک متر نیز ارتفاع دارند رود آیسباخ به عنوان بزرگترین مرکز موج سواری رودخانه مصنوعی در دنیا مشهور است.
ورزش شنا
ورزش شنا یکی از ورزش‌های آبی است که ورزشکاران با شنا کردن در آب به رقابت می پردازند.
تاریخچه شنا در جهان
شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهند که قدمت شنا و شنا کردن به ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد در تمدن مصر و بعد از آن در تمدن‌های آشور و یونان و روم باستان باز می‌گردد. آنچه از گذشته آموزش شنا می‌دانیم بر اساس یافته‌هایی است که از «حروف تصویری» هیروگلیف مصریان به دست آورده‌ایم. یونانی‌های باستان و رومی‌ها شنا را جزو برنامه‌های مهم آموزش نظامی خود قرار داده بودند، و مانند الفبا یکی از مواد درسی در آموزش مردان بوده‌است. شنا در شرق به قرن اول قبل از میلاد باز می‌گردد. ژاپن جایی است که شواهد و مدارکی از مسابقات شنا در آن وجود دارد. در قرن هفدهم به دستور رسمی حکومتی شنا به صورت اجباری در مدارس تدریس می‌شد.
مسابقات سازمان یافته شنا در قرن ۱۹ میلادی قبل از ورود ژاپن به دنیای غرب شکل گرفت. از قرار معلوم مردم ساحل نشین اقیانوس آرام، به کودکان هنگامی که به راه می‌افتادند یا حتی پیش تر شنا می‌آموختند. نشانه‌هایی از مسابقات گاه و بی گاه میان مردم یونان باستان وجود دارد و همچنین یکی از بوکسورهای معروف یونان شنا را به عنوان تمرین در برنامه ورزشی خود گنجانیده بود. رومی‌ها اولین استخرهای شنا را بنا کردند و گفته می‌شود که در سدهٔ یکم پیش از میلاد گایوس ماسناس رایزن سیاسی سزار آگوست رومی، نخستین استخر آب گرم را ساخت.
برخی عدم تمایل اروپائیان به شنا را در سده‌های میانه ترس از گسترش و سرایت عفونت و بیماری‌های مسری می‌دانند از طرفی شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد در سواحل بریتانیای کبیر در اواخر قرن ۱۷ میلادی از شنا در آب به عنوان وسیله‌ای برای درمان استفاده می‌شد. البته تا پیش از قرن نوزدهم شنا به عنوان تفریح و ورزش در میان مردم جایگاهی پیدا نکرد. زمانی که نخستین سازمان شنا در سال ۱۸۳۷ تأسیس شد در پایتخت بریتانیا یعنی لندن، ۶ استخر سر پوشیده وجود داشت که مجهز به تخته شیرجه بودند. در سال ۱۸۴۶ اولین مسابقه شنا در مسافت ۴۴۰ یارد در استرالیا بر پا شد که بعد از آن هر ساله نیز به اجرا در آمد. باشگاه شنای «متروپولیتین» لندن در سال ۱۸۶۹ تأسیس شد که بعدها به انجمن شنای غیر حرفه‌ای تغییر نام پیدا کردکه در واقع هیئت رئیسه شنای غیر حرفه‌ای بریتانیا بود. فدراسیون‌های ملی شنا در چندین کشور اروپایی در سال ۱۸۸۲ تا ۱۸۸۹ شکل گرفتند.
تاریخچه شنا در ایران
تاریخچه شنا به عنوان یک ورزش، در ایران، بسیار کوتاه است ولی به طور کلی هم این رشته از ورزش به نسبت دیگر رشته‌ها در کشور ایران چندان پیشرفتی حاصل نکرده‌است. در حالی که به جهت موقعیت جغرافیایی ایران که در شمال و جنوب کشور به دریا متصل است و هم به جهت تأکیدات مذهبی، می‌بایستی این ورزش را مورد توجه قرار می‌دادند.
در قدیم، مکان‌هایی شبیه استخر سرپوشیده در حمام‌ها می‌ساختند، به نام چال حوض. این چال حوض‌ها، که حداکثر از ۱۰ متر تجاوز نمی‌کرد، برای شنا کردن و آب بازی بود. در اطراف چال حوض‌ها، سکوهایی به ارتفاع ۲ یا ۳ متر وجود داشت که از بالای آن به درون آب می‌پریدند و عملیاتی مانند پشتک و وارو انجام می‌دادند. روشنایی چال حوض‌ها از سوراخ کوچکی که در سقف بود، تأمین می‌شد. در این گونه آبگیرهای غیر بهداشتی، هیچ گونه مقرراتی وجود نداشت و هر کس می‌توانست قبل از استحمام یا پس از آن وارد چال حوض شود و به آب بازی و شنا که به معنای واقعی هم شنا نبود بپردازد. تا سال ۱۳۱۴ در سراسر ایران حتی یک استخر شنا هم نبود و فقط در اردوگاه نظامی اقدسیه تهران یک استخر برای آموزش شنا به دانشجویان دانشکده افسری ساخته بودند. در سال ۱۳۱۴، استخر دیگری در باغ فردوس شمیران احداث شد که به وزارت فرهنگ تعلق داشت. نخستین استخری که برای استفاده ورزشکاران و تعلیم اصول جدید شنا به آنها به وجود آمد، در سال ۱۳۱۴در منظریه تهران بود که یک مربی ورزش خارجی به نام «گیبسون» بر آن نظارت می‌کرد. پایه‌های ورزش شنای نوین در ایران از همان استخر منظریه گذاشته شد.
نجات غریق
نجات غریق به فردی اطلاق می‌شود که چیره به فن شناست و برای حفظ و نگهبانی از جان شناگران آموزش‌های تخصصی را دیده‌است.
وظایف کلیدی یک غریق نجات روی کناره دریا به شرح زیر است (معمولاً مثل بخشی از یک تیم اما درجاهایی، ممکن است غریق نجات‌ها خودشان به تنهایی لازم باشد کار کنند):
تداوم درمشاهده پیوسته ومتمرکزبرای براورد خطرات احتمالی وتشخیص دادن سریع واقدام کردن درست در حوادث اضطراری.
استفاده از تجهیزات دیگر را رسیدگی کند که چه وقت وظیفه استفاده آن را دارد(از قبیل وسایل کمکی سبک).
غریق را به بیرون حمل کرده و دیگر اقدامات اولیه ضروری که لازم است را انجام دهد.
در صورت وقوع صدمه کمک اولیه فوری را انجام دهد و در مورد جراحت از ضدعفونی کننده‌ها استفاده کند.
با ضدعفونی کننده‌ها تماس برقرارکند و از دیگران در به انجام دادن وظایف بالا کمک بطلبد.
غریق نجات‌ها بايد به احیای قلبی ریوی در حد كمكهاي اوليه مسلط باشند.
غریق نجات‌ها ممکن است وظایف دیگری هم داشته باشند ازقبیل: اجرای قوانین یا تمیز کردن(در صورت خوب ندیدن منطقه مربوطه) وتذکر دادن نکات مطلع کننده اساسی.
شنا
شناکردن مهارت شناور ماندن و حرکت درون آب است. شنا کردن به معنی حرکت انسان یا حیوان بدون هر گونه کمک خارجی درون آب است. آموختن شنا علاوه بر تقویت جسم در مواقع اضطراری و افتادن ناگهانی درون آب زندگی انسان را نجات خواهد داد. بسیاری از حیوانات هنگام تولد و به طور غریزی، قادر به شنا کردن هستند؛ اما انسان باید شنا کردن را یاد بگیرد.
یادگیرندگان شنا تمرین‌های خود را اغلب در استخرهای کم عمق و کناره دریاها شروع می‌کنند. آنها ابتدا شناور ماندن روی آب و سپس حرکت‌های پا را می‌آموزند و در پایان حرکت‌های دست را نیز یاد خواهند گرفت. برای شنا کردن آسان و روان، شناگران در مفاصل اصلیشان به انعطاف‌پذیری مطلوبی نیاز دارند.
شناگران تازه کار باید چگونگی حرکت‌های هماهنگ دست با نفس کشیدن را تمرین کنند. شناگران معمولاً یک یا چند شنا می‌آموزند.
تاریخچه
شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهند که قدمت شنا و شنا کردن به ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد در تمدن مصر و بعد از آن در تمدن‌های آشور و یونان و روم باستان باز می‌گردد. آنچه از گذشته آموزش شنا می‌دانیم بر اساس یافته‌هایی است که از «حروف تصویری» هیروگلیف مصریان به دست آورده‌ایم. یونانی‌های باستان و رومی‌ها شنا را جزو برنامه‌های مهم آموزش نظامی خود قرار داده بودند، و مانند الفبا یکی از مواد درسی در آموزش مردان بوده‌است. شنا در شرق به قرن اول قبل از میلاد باز می‌گردد. ژاپن جایی است که شواهد و مدارکی از مسابقات شنا در آن وجود دارد. در قرن هفدهم به دستور رسمی حکومتی شنا به صورت اجباری در مدارس تدریس می‌شد.
مزایا
شناکردن فواید بسیاری برای اعضای بدن دارد و جزو ورزش های مهم محسوب می‌شود شنا در تثبیت فشار خون و کاهش فرکانش قلبی در خواب و بیداری و افزایش توانایی تحمل برای سیستم قلبی و عروقی می‌شود. شنا در تنظیم تنفس تاثیر خوبی دارد و به خاطر رطوبت محیطی به افراد مبتلا به بیماری آسم پیشنهاد می‌گردد. به افرادی که مبتلا به مشکلات مفاصل پائین تنه و آرتروز هستند شناکردن پیشنهاد می‌شود. شنا ماهیچه‌های بالا تنه و پائین تنه بدن و عضلات شکم و ماهیچه‌های ستون فقرات را به کار می‌گیرد و به افرادی که دارای مشکل ستون فقرات هستند پیشنهاد می‌گردد.
مضرات
افرادی که دچار بیماری‌های خاص مانند دیابت کنترل نشده، صرع، تشنج عضلات، مشکلات تپش قلب هستند و در نتیجهٔ بیماری‌شان ممکن است در آب بی‌هوش شوند شنا پیشنهاد نمی‌گردد و امکان به وجود آمدن عوارض مقطعی مانند عفونت گوش، بیماری‌های شدید گوش و حلق و بینی، سینوزیت، برخی بیماری‌ها نای و ریه‌ها، و برخی بیماری‌های پوستی و در زنان عفونت ادرار و مجاری ادارای می‌شود که با رعایت تمهیدات لازم تا حدودی می‌توان با آنها مقابله کرد.
غرق‌شدگی
غرق شدگی (به انگلیسی: Drowning) یعنی ورود مایع (بخصوص آب) به سیستم تنفسی فرد. این حالت اغلب برای مردان جوان بدنبال شنا یا سقوط در آب پیش میاید.
درمان احیای قلبی ریوی فوری است که اگر دیر انجام شود اغلب ناموفق است و بیمار فوت می‌کند.
keywords : هم نفس،سایت هم نفس،نفس
موج‌سواری، یا سرفینگ، از ورزش‌های روی آب است. در سال ۱۹۵۰ به عنوان ورزش معرفی شد و در این سال اولین تخته (بورد) سبک وزن اختراع شد. بعضی از ورزشکاران بدون تخته روی امواج شنا می‌کنند که مشکل‌تر از بقیه است. ورزشکاران استرالیایی گاهی از اسکی روی آب و یا قایق روی آب استفاده می‌کنند.
تخته موج‌سواری
تخته موج‌سواری صفحه‌ای دراز است که در ورزش موج‌سواری از آن استفاده می‌شود. تخته‌های موج سواری معمولا سبک اما در عین حال آنقدر مستحکم‌اند که می توانند وزن فردی که بر روی آن سوار است را در مواجه با یک موج سهمگین تحمل کنند. تخته موج‌سواری در هاوائی ابداع شده است و در زبان هاوائی پاپا هه‌ئه نالو (به هاوائی: papa he‘e nalu) خوانده می‌شود. در گذشته تخته‌های موج سواری بیشتر از چوب درختان محلی مثل کوآ ساخته می‌شدند و طولی بیش از ۱۵ فوت (۵ متر) و وزنی بسیار زیاد می داشتند. اما در طول سال‌ها پیشرفت‌ها و تغییرات قابل ملاحظه‌ای در شکل و جنس و وزن تخته‌های موج‌سواری ایجاد شده است. از آن جمله اضافه کردن یک یا چند باله در بخش تحتانی تخته برای افزایش ثبات در جهت‌گیری است.
موج‌سواری رودخانه
موج سواری رودخانه گونه ای از ورزش موج سواری بر روی امواج رودخانه است که به شکل ایستا وجود داشته اند و یا به دلیل جزر و مد به وجود آمده اند. به احتمال زیاد این گونه از موج سواری در سال ۱۹۵۵ و در طول ۲.۴ کیلومتری رودخانه سورن، طولانی ترین رود در انگلستان انجام شده است. اما نخستین موج سواری بر روی امواج ایستا نخستین بار در سال ۱۹۷۰ و در مونیخ آلمان انجام گشت، هم اکنون این شهر دارای بزرکترین مرکز موج سواری درون شهری است. امواج ایستا، امواجی هستند که معمولاً به طور ثابتی وجود دارند و در اثر برخورد آب رودخانه به سطح سنگ ها و جهش هیدرولیکی آب پدید می ایند.
موریکس
موریکس (به انگلیسی: Mavericks) نام یک محل موج‌سواری در کالیفرنیای شمالی در ایالات متحده آمریکا است. موریکس در ۲ مایلی پیلارپوینت قرار دارد. موریکس در زمستان‌ها مقصد بزرگترین موج‌سواران دنیا است و عده کمی حاضر به موج‌سواری در سواحل خطرناک و گاهی مرگ‌بار موریکس هستند.
نام‌گذاری سیستم‌عامل اواس ده
شرکت اپل در ۱۰ ژوئن ۲۰۱۳، در کنفرانس جهانی توسعه‌دهندگان اپل اعلام کرد که نسخه جدید سیستم عامل اواس ده یعنی، نسخه ۱۰٫۹ را موریکس نام‌گذاری کرده‌است که از همین مکان الهام گرفته‌است.
اسکی روی آب
اسکی روی آب نوعی ورزش آبی است.ورزشکار در حالی که اسکی مخصوص به پا دارد به وسیله وسایل آبی موتوری با سرعتی در حدود سی کیلومتر در ساعت روی اب کشیده می‌شود. میدان اجرای مسابقه دارای دویست متر طول و بیست متر عرض است که به وسیله گوی‌های شناور به قطر بست و پنج سانتی متر مشخص گردیده‌است.
اسکی روی آب ورزشی است که در آن هر فرد پشت یک قایق موتوری يا كابل متصل شده اسكي بر روي بدنه اي از آب بر روي سطح كشيده مي شود ، اين ورزش نيازمند قدرت بدني بالاتنه و پائين تنه ويژه است ، همچنين تعادل و توازن و استقامت عضلاني عالي .
تاريخچه
اسكي روي آب در سال 1922 زماني كه رالف ساموئلسون يك جفت تخته را به عنوان اسكي و يك طناب لباس را به عنوان طناب مخصوص يد ك كشي در شهر لاك ، مينه سوتا مورد استفاده قرار داد . تا ماه جولاي ، ساموئلسون موقعيت هاي متفاوتي را بر روي اسكي ها مورد امتحان قرار داد . ساموئلسون دريافت كه تكيه كردن و متمايل كردن بدن رو به سمت عقب و پشت با بالا بودن دهانه يا جلوي چوب اسكي ها رو به بالا و خارج از آب ، يك متد و روش مطلوب مي باشد .
تكنيك
نوعاً" اسكي روي آب با يك آب عميق آغاز مي گردد ، در حالي كه اسكي باز به سمت پائين خم شده . اسكي باز مي تواند همچنين براي شروع از يك سطح خشك در روي ساحل يا يك تخته آغاز نمايد ، اين نوع از شروع تنها براي ورزشكاران حرفه اي توصيه مي گردد .
انواع
اسكي روي آب پرشي
اسكي روي آب با پاي برهنه
اسكي روي آب با پاي برهنه و قايق موتوري
اسكي روي آب نمايشي
اسكي اسلالوم
مسابقات اسكي اسلالوم
مشخصات وسایل
طول طناب اتصال ۲۰ متر طول وسیله اسکی ۱۱۲ سانتی متر عرض وسیله اسکی ۲۱ سانتی متر وزن وسیله اسکی ۲ تا ۳ کیلوگرم
بادسواری
بادسواری یا بادموج‌سواری
(به انگلیسی: windsurfing یا sailboarding) ورزشی است مرکب از موج‌سواری و بادبانی‌رانی که با استفاده از تخته‌بادبان انجام می‌شود. در این ورزش از تخته مخصوصی که دارای طولی به اندازه ۲ تا ۴ متر است استفاده می‌شود و ورزشکار به واسطه نیروی باد بر بادبانی که بر روی این تخته سوار شده به حرکت درمی آید. بادسواری برخلاف موج‌سواری نیاری به موج‌های بلند ندارد.
تجهیزات نصب شده بر روی بورد و دکل به راحتی قابل چرخش می‌باشند و به ورزشکار این امکان را می‌دهند تا در هنگام حرکت دارای آزادی عمل بالایی باشد. محدوده بادبان از حدود ۳ مترمربع تا ۱۲ مترمربع با توجه به شرایط گوناگون و نیز مهارت ورزشکاران متفاوت است.
آیسباخ
آیسباخ (به آلمانی: Eisbach) و به معنای جویبار یخ، یک رودخانه کوچک ساخته ی دست انسان در مونیخ آلمان است. این رود از میان پارک جنگلی ایلشا گاتن (به آلمانی: Englischer Garten) و به معنای باغ انگلیسی جریان می‌یابد. در طول این رود امواج مصنوعی نیز ایجاد می‌شوند. شنا کردن در این رود مجاز نمی‌باشد، اما در رعایت این قانون به ویژه در روزهای گرم تابستان اجباری وجود ندارد و شناگران بسیاری را در این وقت از سال می‌توان در این رودخانه مشاهده نمود. در سال ۲۰۰۳ یک شناگر و در سال ۲۰۰۷ یک فرد عادی در قسمت‌های کم عمق تر این رود غرق گشتند. به دلیل وجود امواج مصنوعی در طول این رود که گاه تا بیش از یک متر نیز ارتفاع دارند رود آیسباخ به عنوان بزرگترین مرکز موج سواری رودخانه مصنوعی در دنیا مشهور است.
ورزش شنا
ورزش شنا یکی از ورزش‌های آبی است که ورزشکاران با شنا کردن در آب به رقابت می پردازند.
تاریخچه شنا در جهان
شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهند که قدمت شنا و شنا کردن به ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد در تمدن مصر و بعد از آن در تمدن‌های آشور و یونان و روم باستان باز می‌گردد. آنچه از گذشته آموزش شنا می‌دانیم بر اساس یافته‌هایی است که از «حروف تصویری» هیروگلیف مصریان به دست آورده‌ایم. یونانی‌های باستان و رومی‌ها شنا را جزو برنامه‌های مهم آموزش نظامی خود قرار داده بودند، و مانند الفبا یکی از مواد درسی در آموزش مردان بوده‌است. شنا در شرق به قرن اول قبل از میلاد باز می‌گردد. ژاپن جایی است که شواهد و مدارکی از مسابقات شنا در آن وجود دارد. در قرن هفدهم به دستور رسمی حکومتی شنا به صورت اجباری در مدارس تدریس می‌شد.
مسابقات سازمان یافته شنا در قرن ۱۹ میلادی قبل از ورود ژاپن به دنیای غرب شکل گرفت. از قرار معلوم مردم ساحل نشین اقیانوس آرام، به کودکان هنگامی که به راه می‌افتادند یا حتی پیش تر شنا می‌آموختند. نشانه‌هایی از مسابقات گاه و بی گاه میان مردم یونان باستان وجود دارد و همچنین یکی از بوکسورهای معروف یونان شنا را به عنوان تمرین در برنامه ورزشی خود گنجانیده بود. رومی‌ها اولین استخرهای شنا را بنا کردند و گفته می‌شود که در سدهٔ یکم پیش از میلاد گایوس ماسناس رایزن سیاسی سزار آگوست رومی، نخستین استخر آب گرم را ساخت.
برخی عدم تمایل اروپائیان به شنا را در سده‌های میانه ترس از گسترش و سرایت عفونت و بیماری‌های مسری می‌دانند از طرفی شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد در سواحل بریتانیای کبیر در اواخر قرن ۱۷ میلادی از شنا در آب به عنوان وسیله‌ای برای درمان استفاده می‌شد. البته تا پیش از قرن نوزدهم شنا به عنوان تفریح و ورزش در میان مردم جایگاهی پیدا نکرد. زمانی که نخستین سازمان شنا در سال ۱۸۳۷ تأسیس شد در پایتخت بریتانیا یعنی لندن، ۶ استخر سر پوشیده وجود داشت که مجهز به تخته شیرجه بودند. در سال ۱۸۴۶ اولین مسابقه شنا در مسافت ۴۴۰ یارد در استرالیا بر پا شد که بعد از آن هر ساله نیز به اجرا در آمد. باشگاه شنای «متروپولیتین» لندن در سال ۱۸۶۹ تأسیس شد که بعدها به انجمن شنای غیر حرفه‌ای تغییر نام پیدا کردکه در واقع هیئت رئیسه شنای غیر حرفه‌ای بریتانیا بود. فدراسیون‌های ملی شنا در چندین کشور اروپایی در سال ۱۸۸۲ تا ۱۸۸۹ شکل گرفتند.
تاریخچه شنا در ایران
تاریخچه شنا به عنوان یک ورزش، در ایران، بسیار کوتاه است ولی به طور کلی هم این رشته از ورزش به نسبت دیگر رشته‌ها در کشور ایران چندان پیشرفتی حاصل نکرده‌است. در حالی که به جهت موقعیت جغرافیایی ایران که در شمال و جنوب کشور به دریا متصل است و هم به جهت تأکیدات مذهبی، می‌بایستی این ورزش را مورد توجه قرار می‌دادند.
در قدیم، مکان‌هایی شبیه استخر سرپوشیده در حمام‌ها می‌ساختند، به نام چال حوض. این چال حوض‌ها، که حداکثر از ۱۰ متر تجاوز نمی‌کرد، برای شنا کردن و آب بازی بود. در اطراف چال حوض‌ها، سکوهایی به ارتفاع ۲ یا ۳ متر وجود داشت که از بالای آن به درون آب می‌پریدند و عملیاتی مانند پشتک و وارو انجام می‌دادند. روشنایی چال حوض‌ها از سوراخ کوچکی که در سقف بود، تأمین می‌شد. در این گونه آبگیرهای غیر بهداشتی، هیچ گونه مقرراتی وجود نداشت و هر کس می‌توانست قبل از استحمام یا پس از آن وارد چال حوض شود و به آب بازی و شنا که به معنای واقعی هم شنا نبود بپردازد. تا سال ۱۳۱۴ در سراسر ایران حتی یک استخر شنا هم نبود و فقط در اردوگاه نظامی اقدسیه تهران یک استخر برای آموزش شنا به دانشجویان دانشکده افسری ساخته بودند. در سال ۱۳۱۴، استخر دیگری در باغ فردوس شمیران احداث شد که به وزارت فرهنگ تعلق داشت. نخستین استخری که برای استفاده ورزشکاران و تعلیم اصول جدید شنا به آنها به وجود آمد، در سال ۱۳۱۴در منظریه تهران بود که یک مربی ورزش خارجی به نام «گیبسون» بر آن نظارت می‌کرد. پایه‌های ورزش شنای نوین در ایران از همان استخر منظریه گذاشته شد.
نجات غریق
نجات غریق به فردی اطلاق می‌شود که چیره به فن شناست و برای حفظ و نگهبانی از جان شناگران آموزش‌های تخصصی را دیده‌است.
وظایف کلیدی یک غریق نجات روی کناره دریا به شرح زیر است (معمولاً مثل بخشی از یک تیم اما درجاهایی، ممکن است غریق نجات‌ها خودشان به تنهایی لازم باشد کار کنند):
تداوم درمشاهده پیوسته ومتمرکزبرای براورد خطرات احتمالی وتشخیص دادن سریع واقدام کردن درست در حوادث اضطراری.
استفاده از تجهیزات دیگر را رسیدگی کند که چه وقت وظیفه استفاده آن را دارد(از قبیل وسایل کمکی سبک).
غریق را به بیرون حمل کرده و دیگر اقدامات اولیه ضروری که لازم است را انجام دهد.
در صورت وقوع صدمه کمک اولیه فوری را انجام دهد و در مورد جراحت از ضدعفونی کننده‌ها استفاده کند.
با ضدعفونی کننده‌ها تماس برقرارکند و از دیگران در به انجام دادن وظایف بالا کمک بطلبد.
غریق نجات‌ها بايد به احیای قلبی ریوی در حد كمكهاي اوليه مسلط باشند.
غریق نجات‌ها ممکن است وظایف دیگری هم داشته باشند ازقبیل: اجرای قوانین یا تمیز کردن(در صورت خوب ندیدن منطقه مربوطه) وتذکر دادن نکات مطلع کننده اساسی.
شنا
شناکردن مهارت شناور ماندن و حرکت درون آب است. شنا کردن به معنی حرکت انسان یا حیوان بدون هر گونه کمک خارجی درون آب است. آموختن شنا علاوه بر تقویت جسم در مواقع اضطراری و افتادن ناگهانی درون آب زندگی انسان را نجات خواهد داد. بسیاری از حیوانات هنگام تولد و به طور غریزی، قادر به شنا کردن هستند؛ اما انسان باید شنا کردن را یاد بگیرد.
یادگیرندگان شنا تمرین‌های خود را اغلب در استخرهای کم عمق و کناره دریاها شروع می‌کنند. آنها ابتدا شناور ماندن روی آب و سپس حرکت‌های پا را می‌آموزند و در پایان حرکت‌های دست را نیز یاد خواهند گرفت. برای شنا کردن آسان و روان، شناگران در مفاصل اصلیشان به انعطاف‌پذیری مطلوبی نیاز دارند.
شناگران تازه کار باید چگونگی حرکت‌های هماهنگ دست با نفس کشیدن را تمرین کنند. شناگران معمولاً یک یا چند شنا می‌آموزند.
تاریخچه
شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهند که قدمت شنا و شنا کردن به ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد در تمدن مصر و بعد از آن در تمدن‌های آشور و یونان و روم باستان باز می‌گردد. آنچه از گذشته آموزش شنا می‌دانیم بر اساس یافته‌هایی است که از «حروف تصویری» هیروگلیف مصریان به دست آورده‌ایم. یونانی‌های باستان و رومی‌ها شنا را جزو برنامه‌های مهم آموزش نظامی خود قرار داده بودند، و مانند الفبا یکی از مواد درسی در آموزش مردان بوده‌است. شنا در شرق به قرن اول قبل از میلاد باز می‌گردد. ژاپن جایی است که شواهد و مدارکی از مسابقات شنا در آن وجود دارد. در قرن هفدهم به دستور رسمی حکومتی شنا به صورت اجباری در مدارس تدریس می‌شد.
مزایا
شناکردن فواید بسیاری برای اعضای بدن دارد و جزو ورزش های مهم محسوب می‌شود شنا در تثبیت فشار خون و کاهش فرکانش قلبی در خواب و بیداری و افزایش توانایی تحمل برای سیستم قلبی و عروقی می‌شود. شنا در تنظیم تنفس تاثیر خوبی دارد و به خاطر رطوبت محیطی به افراد مبتلا به بیماری آسم پیشنهاد می‌گردد. به افرادی که مبتلا به مشکلات مفاصل پائین تنه و آرتروز هستند شناکردن پیشنهاد می‌شود. شنا ماهیچه‌های بالا تنه و پائین تنه بدن و عضلات شکم و ماهیچه‌های ستون فقرات را به کار می‌گیرد و به افرادی که دارای مشکل ستون فقرات هستند پیشنهاد می‌گردد.
مضرات
افرادی که دچار بیماری‌های خاص مانند دیابت کنترل نشده، صرع، تشنج عضلات، مشکلات تپش قلب هستند و در نتیجهٔ بیماری‌شان ممکن است در آب بی‌هوش شوند شنا پیشنهاد نمی‌گردد و امکان به وجود آمدن عوارض مقطعی مانند عفونت گوش، بیماری‌های شدید گوش و حلق و بینی، سینوزیت، برخی بیماری‌ها نای و ریه‌ها، و برخی بیماری‌های پوستی و در زنان عفونت ادرار و مجاری ادارای می‌شود که با رعایت تمهیدات لازم تا حدودی می‌توان با آنها مقابله کرد.
غرق‌شدگی
غرق شدگی (به انگلیسی: Drowning) یعنی ورود مایع (بخصوص آب) به سیستم تنفسی فرد. این حالت اغلب برای مردان جوان بدنبال شنا یا سقوط در آب پیش میاید.
درمان احیای قلبی ریوی فوری است که اگر دیر انجام شود اغلب ناموفق است و بیمار فوت می‌کند.
keywords : هم نفس،سایت هم نفس،نفس
